Jadzia i Jasiek (3)

             Jasiek siedział długo milcząc. Wpatrywał się za okno auta smętnym wzrokiem, jakby coś wspominając, może wygląd ulicy, która dawniej wyglądała zupełnie inaczej, kiedy nie miała krawężników, chodnika obok i ścieżki rowerowej. I nagle, z lekka odwracając się do tyłu, zapytał:

          - Jadziu, a czy pamiętasz, jak to za peerelu były takie ciastka, co to się nazywały kokosanki?

          - Jak to?! - Jadzia się zdumiała. - Jak mogłabym nie pamiętać?

          - Ciekawe, czy teraz coś takiego gdzieś robią? - Jasiek nie dawał za wygraną. - Bo gdyby można było gdzieś kupić, to... to chyba byłyby moje ulubione ciastka.

          - No wiesz?! Jasiek! Przecież jasne, że są! Dlaczego miałoby nie być? A cóż to? Nagle za peerelem zacząłeś tęsknić?

          - Tak, ale sama wiesz... Teraz to robią coś innego, nie wiadomo z czego. Nawet jak się tak samo nazywa. A tak... Za peerelu też i dobre rzeczy robili. Na przykład dżemy. Najlepszy był ten dżem... Pamiętasz? Był taki dżem pigwowy...

        - A...! Nie denerwuj mnie! - Jadzia odpięła pasy, bo już wjeżdżali do bramy. - Rusz dupę i wyjdź z domu! Przejdź się, o tu, na drugą stronę ulicy, do Nadolnych, to sam sobie zobaczysz co jest, a czego nie ma.